bölüm 1

Arkadaşlarımın yavaş yavaş benden koptuğnu hissediyordum sanki ellerimden kayıp giden yaşamlar gibi.Ya hayat bana oyun oynuyodu ya da hayatın oynadığı bu oyunda yavaş yavaş sona gelinmişti artık ve biz piyonlar azalmaya güçlerimiz ise tükenmeye başlamıştı anlamını yitiren nesneler gibi hissetmemin bir sebebide bu dur belki daha binlercesi olduğu gibi.Değer yargıları değişmiş ben ise bu kavramdan uzak kalmış kendi içinde olmaya çalışan bi gençtim ve benimde umutlarım vardı tıpkı her anormal genç gibi.Günlerimin çoğu arada bir ders çalışarak ve buna rağmen başarılı olmakla geçerken önceki uykusuz gecelerim aklıma gelirdi üzülürdüm.Umutlarını kaybetmiş küçük bir çocuk gibi.Elinde sonunda benimde kendime göre bir hayatım vardı ve bu hayat içerisinde artık büyüme denilen şey yüzünden kendi ayaklarımın üzerinde durmayı öğrenmeliydim sanki hapisanede hayatta kalmaya çalışan ezik bir mahkum gibi.Güçlerim olduğuna inanırdım yeşil ve kimi zaman beni Hulk kadar güçlü yapan güçlerim bu galiba çok fazla çizgi film izlememden kaynaklaniyordu ama ben bu durumdan hiçte şikayetçi değildim çünkü bu şeyler beni mutlu etmekle beraber karakterimide ortaya koymama yardım ediyordu ta ki büyüklerin dünyasında böle bişey olmadığını anlıyana kadar yaşadım küçük bir çocuk gibi ama itiraf etmeliyim ki çoğu çocuktan daha şanslıydım özeldim ailem ve çevrem sayesinde bunlar tamamen birbirine zıt iki ayrı kavramdı benim halay dünyamda ve ben bunların arasında devamlı gidip geldim elinde iğne iplik olan dokumacı kör bi çocuğun elindeki iğne gibi ve ben benim hakkımda en ufak bir bilgiye sahip değilim yüzyıllar boyunca yaşamıştım taki ölene kadar....


Toprak Türk...