İnsanlar Görmez Bazen.
Düşerestim ben,
Yürüyorum sokaklarda herşeyi ve herkesi değiştiriyorum!
Düzenekle oynuyorum, tehlikeli hissedip gülüyorum,
Yasaları çiğniyorum, sokak lambalarını koyu karamsar yakıp yağmurlar yağdırıyorum.
Gökyüzünü gölgeyle boyuyorum, insanları yok edip bir kendimi bırakıyorum.
Yürüyorum,
Martı oluyorum, İstanbul semalarında uçuyorum.
Çığlıklara boğuyorum boğazı.
Balık oluyor, martılardan kaçıyorum.
Dibe doğru yelken açıyorum,
Güneşin sıcaklığını çalıyorum, içimi ısıtıyorum.
Piano sesi duyduğumda ağlıyorum, yağmurları hızlandırıyorum.
Kalbimi acıtıp kahkahalar atıyorum.
Hasretler yaratıp, aşık oluyorum.
Neyim ben!
Olmadığım bir dünyada yaşıyorum!
Soluklanamıyorum,
Ritimleri takip ediyorum,
Sesleri hissediyorum.
Yanlızlığımla konuşuyorum,
Yağmurla sevişiyorum, ama anlatmıyorum.
Doğruları söylüyorum, yargılanıyorum.
Asılıyorum hergün ve her saat, kabullenemiyorum!
Size anlatıyorum. Anlatamıyorum.
Yine ağlıyorum...
Bakıyorum, değiştiriyorum, hep yalnız kalıyorum.
Aynalara bakamıyorum, kendimle kavga ediyorum. Kaçıyorum...
Duymaya çalışıyorum.
Hergün odama saklanıyorum, arka sokakları seviyorum.
Sorunluyum, anlıyorum.
Farkına varıyorum, mutlu oluyorum.
Gülen insan görmüyorum, anlamanın kavramınında boğuluyorum.
Yargılıyorum! Hergün, asıyorum.
Ölümsemiyorum hayatı. Sevmiyorum.
Uzattıkça uzatıyorum...Acı çekiyorum...Seviyorum...
Suskunluğu özlemliyorum, ama sevemiyorum.
Hergün bin parçaya ayrılıyorum ama yine toparlanıyorum.
Birşeyler arıyorum, olmayan dünyaya ait.
Kazılar yapıyorum, derinlere iniyorum.
İnmişken sevdaları gömüyorum, unutuyorum.
Bir günün değerini bir seneye adıyorum.
Ağaçlarla konuşuyorum, rüzgarı dinliyorum.
Sonbaharla raks ediyorum.
Bazen sigara yakıyorum, dumanında kayboluyorum.
Hayallerimde kanser oluyorum, boğuluyorum...
Ben bazen yaşıyorum.
Süpürgenin ucundan kaçışan tozları izliyorum,
Onlardan film yapıyorum. Hepsine bir can veriyorum.
Vuslata ulaşmadan öldürüp sona ulaşıyorum
2 comments:
neden yazmıyorsun artık?
Bilmem iş buldum belki ondan, evleneceğim kızı 2011 de buldum ondan belki, belki sigarayı bıraktım ondan belki hayat çok yoğunlaştı ondan olabilir, belki hissetiğimiz zaman kısaldı ve ben yazmaya zaman bulamıyorum. Belki hiç istemediğim büyüme oldu. Belki ben istemediğim birine dönüştüm. Belki birileri ama tanıdığım birileri okurda "aa ne kadar derin çocukmuş ya biz farkına varamamışız" diye düşünür de biraz daha iyi davranırlar diye düşündüğüm kişileri hayatımdan çıkarmışımdır belki artık umursamıyorumdur. Belki umursamalarım değişmiştir artık. Belki hobi edinmişimdir. Bu biraz da artık niye eskisi kadar kar yağmıyor gibi sormak gibi artık neden kola burnumuzu yakmıyor artık neden içimizi ısıtan diziler çekilmiyor artık neden eskisi gibi heycanlanamıyoruz artık neden eskisi gibi değil. Eskisi gibi aslında ama biz biz değiliz kar eskisi gibi değil onu el birliği ile yok ettik. Çok dağıtmadan aslında cevabım bilmiyorum. Neden yazmadığım bunların bir çoğu. Ben Sivas'ta kaykay kayan bir çocuktum. Masum. Boncuk tabancasıyla polisiye film izleyen çocuktan iyi adam olmak isteyen çocuktan ne kadar kötü birisi olabilir ki zaten ? Sırf sorduğunu yeni gördüğüm için cevaplıyorum. Belki bir sonraki sorunu çok sonra görürüm bilmiyorum. Denk gelir ya hani denk geldi işte. Neden mi yazmıyorum. Gri kiri göstermez ya belki biraz o yüzden. Kirlenmesine hepimiz gibi kirlendim hani çok bir şey değil de kirlendik yani ama bir bokta olamadık. Etrafımda beni 7/24 arayan bir arkadaş kitlem yok. Hatta genelde arayan taraf benim. Olsun sorun değil. Evlendim. Eşim var. Çok ama çok güzel. Hala çok beğeniyorum. Ama hiç sevdiğinizle büyük kavgalarınız oldu mu ? Onlar da çok acıtıyor. Büyütüyor. Yazmayı bıraktığımdan bu yana gülmekten çok endişe, korku (ülkede terör ayrı yürüdü gitti işsizlik vs onlar ayrı) üzülme(arkadaş kazıkları ve sonra dönen arkadaşların yüzüne vurdum ama iyi ki de vurmuşum) ama yine de üzülmemi gerçirmedi ki. Herhalde ben yazarken acılı yazdım ama acılı değildim. Acılı olmadan acılı gibi yazmak kolaydı herhalde. Sandım ki acılı olursam mı severler işte çocukluk diyelim. Hala da büyüdüm mü bilemiyorum. Hala oyun oynuyorum ama. Oyun güzel. Neyse işte o yüzden yazmadım. A ha sana yazı gibi cevap. Umarım bir nebze olsun olmuştur. Belki devam ederim yazmaya. Şimdi şu anımda baktığımda ama beni sevdiğine inandığım ama yine de onu daha çok sevdiğim bir eşim. Yapmayı sevdiğim stresli bir işim, evim arabam her şeyim var gibi. Çok şükür. Şükürler olsun ki sağlıklıyım. Sanki yazmaya yeniden başlarım gibi ama çok az kitap okudum biraz kelime haznemi arttırmalıyım. Sonra yazarım herhalde. İyi akşamlar. Yorumların değerli. İyi ki varısn.
Post a Comment