Sizede olur mu ?

Acaba herkes herşeyi biliyor da tek bilmeyen ben ve bu yüzden de anlamsız kalan benmişim gibi hissediyorum...Önümden geçen arabalar insanlar ya da durmaya mahkum edilmiş soğuk gri binalar hepsinin bir sebebi var mıydı yapılmak için ?Benim bi genç olarak bu kadar soru sorarak yaşamam ve bu şekilde yani sorgulayıcı şekilde mutluluğu aramam doğru muydu?Bu kadar soru çok mu yoksa daha hiç bişi sormamış mıydım ?

Uykusuzluk hep devam etti o yüzden gözlerim acır hiç bişi yapmak istemezdim ve yalanlarım ortaya çıkmaya başlardı(ii bi yalancı olamadım hiç bi zaman) içtiğim geceler de uyuyabildim sadece ama o uyumak değildi sızmaktı o yüzden saymıyorum onları ama onlar olmasa uyusuzluktan ölen olarak tarihe geçiceğime inanır gülerdim kendi kendime...Şansımın iyi gittiği zamanlardı aslında o zamanlar belkide sadece bana öle geliyodu çünkü ankaraya geldiğimden beri hiç dövüşmemiştim ve bu artık benim üzerimde büyük bi sinir dolaşmasına sebep oluyordu bu zamanlarda daha dikkatli olmalıydım çünkü birilerinin kalbini kırmak çenelerini kırmaktan çok daha kolaydı benim kalbim daha önceden kırıldığı için biliyordum nasıl bi duygu olduğunu ve başkasının çekmemesini istediğim için dikkatli davranmalıydım her an tetikte ama bu beni daha sinirli yapmıştı ve hayata karşı isteksiz kalp kırma konusunda benim canım çok acımıştı ama kalplerinin kırılmalarını istiyenler vardı bu hayatta sadece duydukları yüzünden sonuç çıkartanlar ve bunun üzerine bide beni suçlayanlar vardı bilmiyodular eninde sonunda herkes Toprak a geri döncekti onlarla döndüklerinde hesaplaşcaktık....